Τό Τέμενος της Ολυμπίας Γης

Στη Νότια πλευρά του Ολυμπείου, υπήρχε τεμενος αφιερωμενο στην Ολυμπία Γη. Η μάνα θνητών και αθανάτων Γή λατρευόταν εδώ από τα βάθη των αιώνων με το προσωνύμιο Ολυμπία, παρμένο από το «άξιον τέκνον» της , τον Ολύμπιο Δία. Μπροστά από το τέμενος της μάνας Γής βρισκόταν ένα χάσμα, απ όπου Πίστευαν πως έφυγαν τα νερά του κατακλυσμού τον καιρό του Δευκαλίωνος. Οπως ο Νώε της βίβλου, έτσι και ο Δευκαλίων και η Πύρρα της Ελληνικής μυθολογίας ήταν οι μοναδικοί άνθρωποι που επέζησαν ύστερα από έναν φοβερό κατακλυσμό. Όταν η οργή των θεών Πέρασε, άραξαν στόν Παρνασσό, όπου ήρθε μήνυμα από τους θεούς πως, Αν θέλουν να αναστήσουν των ανθρώπων το γένος, πρέπει να ρίχνουν πίσω τους «τα κόκαλα της μέγαλης μανας» .

Ο Δευκαλίων ερμήνευσε την Εντολή :

μάνα είναι η γή και τα κόκαλα της οι πέτρες της. Άρχισαν, λοιπόν, να ρίχνουν πέτρες πίσω τους και από τις πέτρες του Δευκαλίωνος γεννιούνταν άνδρες , ενώ από της Πύρρας γυναίκες.

Οι πέτρες με αυτό τον τρόπο ζωντάνεψαν έναν ολόκληρο λαό, γι αυτό η προιστορική λέξη λας, που σημαίνει πέτρα , δημιουργεί τη λέξη λαός. Ο λαός αυτός ονομάσθηκε Ελληνικός από τον Έλληνα , τον πρωτότοκο γιό του Δευκαλίωνος και της Πύρρας.