τα κρινάκια της θάλασσας

Είχα γράψει παλιότερα για τα κρινάκια της θάλασσας. Ενα από τα θαύματα που μας προσφέρει η ελληνική φύση από την αρχαιότητα μέχρι τις μέρες μας.
Διάβασα στην Εύπλοια πως την Τρίτη 26 Φεβρουαρίου 2008 στην παραλία των Αγκαθωπών της Ποσειδωνίας πραγματοποιήθηκε «καθαρισμός» στα φυτά που βρίσκονται στην άμμο.
Πρακτικές σαν αυτές το μόνο αποτέλεσμα που μπορούν να έχουν είναι να βοηθάνε στην εξαφάνιση του είδους.
Σπάνια και πολύτιμα και ο πληθυσμός τους μειώνεται συνεχώς καθώς ο κόσμος δεν είναι ενημερωμένος. Μήπως θα έπρεπε η πολιτεία να λάβει κάποια μέτρα; Οπως να ενημερωθεί ο κόσμος και ν'απαγορευτεί διά νόμου η κοπή τους;

Ολες οι πληροφορίες εδώ.


Pancratium maritimum ή κρίνος της άμμου ή θαλασσόκρινος. Ο Κρίνος αυτός είναι γνωστός από αρχαίες εικονογραφήσεις και πασίγνωστος από τις τοιχογραφίες της υστεροκυκλαδικής Θήρας. Ανήκει στην οικογένεια των Αμαρυλλιδών (Amarylldeceae). Πρόκειται για πολυετή βολβόρριζη πόα που αρχίζει να ανθίζει τον Αύγουστο. Τα άνθη του είναι μεγάλα χοανοειδή 3 με 15 σε κάθε σκιάδιο, εύοσμα και λευκά. Οι ανθήρες είναι κίτρινοι σε 6 μακρούς και λευκούς στήμονες. Μετά την άνθηση σχηματίζονται χοντρές κάψες, που έχουν τους σπόρους. Όταν «σκάσουν» οι κάψες οι μαύροι ανάλαφροι σπόροι, οι οποίοι μοιάζουν με κομμάτια κάρβουνου, διασκορπίζονται με τον αέρα στη θάλασσα, μεταφέρονται επιπλέοντας με τα κύματα και διασπείρονται στις ακτές για να δώσουν νέα φυτά. Το φυτό αυτό αποτελεί ένα από τα σπανιότερα είδη που υπάρχει στη χώρα μας. Η αύξηση του πληθυσμού τους θερινούς μήνες, με τους παραθεριστές προκαλεί προβλήματα στην επιβίωσή του, αλλά όπως φαίνεται κάποιοι φροντίζουν η επιβίωσή του να γίνεται δύσκολη και τους χειμερινούς μήνες.
Ας σκεφτούμε καλά! Κάποια στιγμή πρέπει να πάψουμε να υποθηκεύουμε το μέλλον του φυσικού περιβάλλοντος πριν να είναι αργά! Αν δεν ενδιαφερόμαστε για το σήμερα, ας ενδιαφερθούμε επιτέλους για το αύριο και τις επόμενες γενιές. Πρέπει να σκεφτούμε καλύτερα αυτά που πράττουμε σήμερα εμείς και τις επιπτώσεις που θα ζήσουν οι επόμενοι.


Οι φωτογραφίες είναι από το εκπληκτικό blog flora amorigina