Η ημερομηνία της 29ης Μαϊου 1453 αποτελεί ένα σημείο στροφής στην ιστορία. Για τους Έλληνες, η Πτώση της Κωσταντινούπολης υπήρξε ένα από τα σημαντικότερα ή ίσως το σημαντικότερο γεγονός στην ιστορική πορεία του Έλληνισμού.Η Άλωση της Κωσταντινούπολης πλήγωσε την ιστορική μας μνήμη σε τέτοιο σημείο, που από τότε η ημέρα Τρίτη θεωρείται αποφράς ενώ το γεγονός ότι ο Έλληνισμός δε χάθηκε ολοσχερώς αποτελεί ένα φόρο τιμής προς τη ζωτικότητα και το θάρρος του ελληνικού φρονήματος.
Ιστορικά, η 29η Μαίου 1453 υπήρξε το τραγικό τέλος της δύσκολης εκείνης εποχης κατά την οποία είχε υπονομευθεί καίρια το πολιτικό μέλλον του ελληνικου γένους.
Ο ελληνικός κόσμος είχε διασπαστεί. Η εμπορική διείσδυση της χριστιανικής Δύσης στα σημαντικότερα λιμάνια και στα εμπορικά κέντρα είχε περιορίσει τις οικονομικές δυνατότητες των ελληνικών αστικών κοινωνιών, ενώ οι θρησκευτικές και πολιτικές αντιθέσεις είχαν οδηγήσει σε ιδεολογική σύνχυση.
Οι κατακτήσεις τους, που ξεκίνησαν από τις αρχές του 14ου αιώνα στην Μικρά Ασία, οδήγησας κατόπιν στη ραγδαία προέλασή τους προς το χώρο της βαλκανικής.
Η επέκταση αυτή ξεκίνησε με την κατάληψη της Καλλίπολης τον Μάρτιο του 1354. Οι καίριας σημασίας τουρκικές νίκες που ακολούθησαν στον Έβρο (1371) στο Κοσυφοπεδιο (1389, 1448) στη Νίκοπολη (1389) και στη Βάρνα (1444) κατέδειξαν σε όλους ότι η πτώση της Κωσταντινούπολης ήταν ζήτημα χρόνου καθώς τα γεγονόντα που είχαν προηγηθεί είχαν προδιαγραψεί την μετέπειτα πορεία των πραγμάτων.
Η Κωσταντινούπολη είχε μείνει απόρθητη για σχεδόν 1000 χρόνια. Γνώρισε πολλές πολιορκίες από τους Αβάρους, τους Άραβες, τους Ρώσους, τους Βουλγάρους, αλλά έμελλε να πέσει για πρώτη φορά το 1204 στα χέρια των Σταυροφόρων, οι οποίοι κατευθύνονταν προς την Παλαιστίνη για να ελευθερώσουν τους Αγίους Τόπους.
Η «Βασιλίδα των πόλεων» απόρθητη απο την εποχή της ίδρυσης της υπέκυψε για πρώτη φορά σε εχθρό.
Οι ιστορικοί δεν έχουν καταλήξει σε τελικο συμπέρασμα γιατί η Δ’ Σταυροφορία άλλαξε πορεία. Άλλοι θεωρούν, δηλαδή, ότι η αλλαγή πορείας της Σταυροφορίας και η εγκατάσταση στην Κωσταντινούπολη της Λατινικής Αυτοκρατορίας ήταν ένα σχέδιο προετοιμασμέμο απο τη Βενετία και ίσως από μερικούς αρχηγούς των Σταυροφόρων, ένω άλλοι το αποδίδουν σε λάθος της τύχης.
Η Δ’ Σταυροφορία σημειώνη μια καμπή στην ιστορία του Βυζαντίου, που ως τότε υπήρξε το προπύργιο του Χριστιανισμόυ εναντίον του Ισλάμ.
Από την περίοδο αυτή όμως που οι Τούρκοι άρχισαν να προωθούνται στην Μικρά Ασία, οι Βυζαντινοί δεν μπόρεσαν να αντιμετωπίσουν τον από την Ανατολή κίνδυνβο. Το Βυζάντιο είχε καταλήξει πια να είναι ένα μικρό κράτος στην Ανατολική Ευρώπη, ανάμεσα σε άλλα, ισχυρότερα κρατή.
Οι Βυζαντινοί ξαναπήραν στην κατοχή τους την Κωσταντινούπολη το 1261 και τη γιατήρησαν για σχεδόν 200 χρόνια, ακόμη και παρά την αδυναμία τους, θα αποκρούσουν και άλλες πολιορκίες μέχρι να φθάσει η αποφράδα μέρα του 1453.
Η ίδια Πόλη όμως δεν κατορθωσε ποτέ να συνέλθει από την εισβολή του 1204 και τις καταστροφικές συνέπειες των Σταυροφόρων που έφθασαν ως την Αγία Σοφία.
Είναι αλήθεια ότι η Άλωση ήταν το τελευταίο κεφάλαιο στην σταδιακή παρακμή του Βυζαντίου.
Ο ελληνικός κόσμος είχε διασπαστεί. Η εμπορική διείσδυση της χριστιανικής Δύσης στα σημαντικότερα λιμάνια και στα εμπορικά κέντρα είχε περιορίσει τις οικονομικές δυνατότητες των ελληνικών αστικών κοινωνιών, ενώ οι θρησκευτικές και πολιτικές αντιθέσεις είχαν οδηγήσει σε ιδεολογική σύνχυση.
Οι κατακτήσεις τους, που ξεκίνησαν από τις αρχές του 14ου αιώνα στην Μικρά Ασία, οδήγησας κατόπιν στη ραγδαία προέλασή τους προς το χώρο της βαλκανικής.
Η επέκταση αυτή ξεκίνησε με την κατάληψη της Καλλίπολης τον Μάρτιο του 1354. Οι καίριας σημασίας τουρκικές νίκες που ακολούθησαν στον Έβρο (1371) στο Κοσυφοπεδιο (1389, 1448) στη Νίκοπολη (1389) και στη Βάρνα (1444) κατέδειξαν σε όλους ότι η πτώση της Κωσταντινούπολης ήταν ζήτημα χρόνου καθώς τα γεγονόντα που είχαν προηγηθεί είχαν προδιαγραψεί την μετέπειτα πορεία των πραγμάτων.
Η Κωσταντινούπολη είχε μείνει απόρθητη για σχεδόν 1000 χρόνια. Γνώρισε πολλές πολιορκίες από τους Αβάρους, τους Άραβες, τους Ρώσους, τους Βουλγάρους, αλλά έμελλε να πέσει για πρώτη φορά το 1204 στα χέρια των Σταυροφόρων, οι οποίοι κατευθύνονταν προς την Παλαιστίνη για να ελευθερώσουν τους Αγίους Τόπους.
Η «Βασιλίδα των πόλεων» απόρθητη απο την εποχή της ίδρυσης της υπέκυψε για πρώτη φορά σε εχθρό.
Οι ιστορικοί δεν έχουν καταλήξει σε τελικο συμπέρασμα γιατί η Δ’ Σταυροφορία άλλαξε πορεία. Άλλοι θεωρούν, δηλαδή, ότι η αλλαγή πορείας της Σταυροφορίας και η εγκατάσταση στην Κωσταντινούπολη της Λατινικής Αυτοκρατορίας ήταν ένα σχέδιο προετοιμασμέμο απο τη Βενετία και ίσως από μερικούς αρχηγούς των Σταυροφόρων, ένω άλλοι το αποδίδουν σε λάθος της τύχης.
Η Δ’ Σταυροφορία σημειώνη μια καμπή στην ιστορία του Βυζαντίου, που ως τότε υπήρξε το προπύργιο του Χριστιανισμόυ εναντίον του Ισλάμ.
Από την περίοδο αυτή όμως που οι Τούρκοι άρχισαν να προωθούνται στην Μικρά Ασία, οι Βυζαντινοί δεν μπόρεσαν να αντιμετωπίσουν τον από την Ανατολή κίνδυνβο. Το Βυζάντιο είχε καταλήξει πια να είναι ένα μικρό κράτος στην Ανατολική Ευρώπη, ανάμεσα σε άλλα, ισχυρότερα κρατή.
Οι Βυζαντινοί ξαναπήραν στην κατοχή τους την Κωσταντινούπολη το 1261 και τη γιατήρησαν για σχεδόν 200 χρόνια, ακόμη και παρά την αδυναμία τους, θα αποκρούσουν και άλλες πολιορκίες μέχρι να φθάσει η αποφράδα μέρα του 1453.
Η ίδια Πόλη όμως δεν κατορθωσε ποτέ να συνέλθει από την εισβολή του 1204 και τις καταστροφικές συνέπειες των Σταυροφόρων που έφθασαν ως την Αγία Σοφία.
Είναι αλήθεια ότι η Άλωση ήταν το τελευταίο κεφάλαιο στην σταδιακή παρακμή του Βυζαντίου.
No comments:
Post a Comment